Een bevalling vormt de belangrijkste risicofactor voor het ontstaan van urineverlies op latere leeftijd. Daarnaast is er ook een effect van leefstijl en omgevingsfactoren.
Wij helpen u graag verder. Neem telefonisch contact met ons op of stel gemakkelijk online uw vraag (alleen voor niet-medische vragen).
Omgevingsfactoren zoals vochtiname, overgewicht, onvoldoende gebruik van de bekkenbodemspieren, zwangerschap en bevalling. Maar ook roken en persen bij obstipatie zijn risicofactoren. Ongewild urineverlies neemt toe met de jaren. De piek ligt vaak na de menopauze.
Bekkenfysiotherapie heeft als doel uw bekkenbodemspieren en het gevoel in uw bekkenbodem te versterken. U leert de bekkenbodem letterlijk te voelen en bewust te gebruiken. Zo kunt u de druk opvangen die bij drukverhogende momenten ontstaat in de buik en daardoor op de bekkenbodem. Ook het afsluitmechanisme van de blaas kunt u versterken.
Als fysiotherapie niet helpt, is in het geval van inspanning incontinentie de mogelijkheid van een operatie.
Bij een operatie wordt het afsluitmechanisme van de blaas weer verstevigd.
Deze operatie wordt uitgevoerd als de overgang tussen de blaas en de urinebuis naar beneden gezakt is. Die wordt dan weer omhooggetrokken of geduwd, zodat bij drukverhogende momenten geen urineverlies meer optreedt.
Deze operatie gebeurt via de schede of de buik.
Bij de ophangoperatie via de buik wordt de vagina als het ware opgehangen. Een veel gebruikte operatie is de Burch plastiek (zie de informatie in het folderblok): hierbij wordt het weefsel naast de urinebuis vast gemaakt met hechtingen aan de binnenzijde van het schaambeen.
Bij de operatie via de schede wordt een kunststof bandje onder de plasbuis gezet. Het bandje zorgt voor een stevige onderlaag onder de plasbuis. Als er druk op de plasbuis komt (door hoesten, tillen, lachen, sporten) wordt de plasbuis tegen het bandje dicht gedrukt. Hierdoor treedt er geen urineverlies meer op.
De keuze voor de operatie hangt af van de bevindingen bij onderzoek, van uw voorgeschiedenis en zeker uw wens.
Medicijnen worden vaak in combinatie met oefeningen voorgeschreven. Dit geeft het beste resultaat. De medicijnen zorgen ervoor dat de blaasspier minder intens en minder vaak samentrekt of dat het gevoel van volle blaas minder snel en minder vaak optreedt.
Deze behandeling wordt voornamelijk toegepast bij aandrang incontinentie.
In het GHZ werken twee continentie verpleegkundigen die gespecialiseerd zijn in het kiezen van het beste incontinentie materiaal. Zowel in het geval van urineverlies als van incontinentie van ontlasting.
Ook kunnen zij een uitgebreide huidbehandeling geven in geval van een geïrriteerde huid. En zij geven hulp bij de zelfcatheterisatie.
Elke operatie kan een risico meebrengen. Hoewel het niet vaak vookomt, kunnen er ook na een blaasoperatie complicaties ontstaan. De meeste zijn van voorbijgaande aard.
Na een behandeling zijn vrouwen vaak zeer tevreden en wensen ze achteraf dat deze eerder had plaatsgevonden. Dus aarzel niet en maak het probleem bespreekbaar met uw arts.
Blaasklachten zijn onder te verdelen in de volgende vier categorieën:
Urine-incontinentie is een aandoening waarbij de beheersing over de blaas is verminderd of zelfs is verloren. Urine-incontinentie komt veel voor bij vrouwen, ongeveer 1 op de 4 vrouwen heeft last van urineverlies. De klachten hebben vaak een negatieve invloed op het dagelijks leven, bijvoorbeeld de beperking van activiteiten zoals winkelen of het bezoeken van openbare gelegenheden. Dit terwijl er vele mogelijkheden zijn om uw klachten te verminderen.
Urine-incontinentie kent drie verschillende vormen met elk hun eigen aanpak: stressincontinentie, aandrangincontinentie en ook gemengde incontinentie.
Stressincontinentie
Deze vorm van urine-incontinentie komt voor bij inspanning zoals lachen, hoesten, niezen, tillen, sporten, springen of tijdens de gemeeschap. U verliest dan urine zonder dat u aandrang voelt. Dit kan onder andere worden veroorzaakt door beschadiging van de bekkenbodem of de sluitspier. Bij deze vorm van urineverlies voelt u geen aandrang om te gaan plassen.
Aandrangincontinentie
Aandrangincontinentie (urge-incontinentie) herkennen vrouwen doordat de aandrang tot plassen niet te onderdrukken is. De aandrang komt ineens opzetten en doordat deze niet te onderdrukken is, moet je heel vaak plassen. Het urine-verlies kan ook 's nachts plaatsvinden.
Gemengde incontinentie
Bij gemende incontinentie hebben vrouwen zowel last van aandrang-als inspanningsincontinentie ofwel gemengde incontinentie.
Een overactieve blaas is een blaas waar u geen controle meer over heeft. Kenmerken van een overactieve blaas zijn het moeten haasten om het toilet op tijd te halen, het niet meer kunnen ophouden van uw plas bij aandrang, heel vaak moeten plassen en of vaak een sterke aandrang voelen om te plassen.
Pijn bij het plassen komt bij 5 tot 10% van de vrouwen voor. Als uw klachten met een reguliere behandeling door de huisarts niet verdwijnen, is het van belang om specialistische zorg in te schakelen.
De meeste vrouwen herkennen een blaasontsteking aan bijvoorbeeld hinderlijke aandrang om te plassen en plassen met kleine beetjes. Het plassen kan pijn doen of het plassen geeft een branderig gevoel. Een blaasontsteking kan erg hardnekkig zijn en lijkt soms nauwelijks te reageren op antibiotica. Het is van belang de oorzaak van een dergelijke hardnekkige ontsteking op te sporen en te behandelen.
Om u een goed behandeladvies voor blaasklachten te kunnen geven, wordt onderzocht wat de oorzaak is van uw blaasklachten.
Van uw huisarts of specialist krijgt u een vragenlijst. Hierin kunt u aangeven wat uw klachten zijn, wat de ernst is van uw klachten en de invloed hiervan op uw leven. Wij vragen u ook een plasdagboekje in te vullen.
Indien mogelijk ontvangen wij deze lijsten graag van u een week voor uw afspraak
Bij uw eerste bezoek aan het bekkenbodemspreekuur bespreekt u de vragenlijsten en eventuele vragen eerst met de casemanager. De casemanager assisteert ook bij de onderzoeken en kijkt uw urine even na.
Daarna wordt u door de gynaecoloog, de uroloog en de bekkenfysiotherapeut onderzocht.
De gynaecoloog doet inwendig onderzoek en maakt een inwendige echo.
De bekkenfysiotherapeut onderzoekt met een inwendig onderzoek de functie van uw bekkenbodemspieren.
De uroloog vult uw blaas met steriel water of kijkt in uw blaas met een zogenoemde cystoscoop. Meer informatie hierover vind u in de onze folder Cystoscopie in het folderblok bovenaan deze pagina. Hierna moet u uitplassen op een zogenoemde flow-meter, zie voor meer informatie onze folder Uro-flow onderzoek in het folderblok op deze pagina.
Daarna wordt nog gekeken of u de blaas voldoende leeg kunt plassen.
We doen er alles aan om de onderzoeken zo soepel mogelijk voor u te laten verlopen.
Als u weer bent aangekleed krijgt u uitleg over uw probleem en over de mogelijke behandeling.
Soms vind de uroloog het raadzaam om aanvullend nog een urodynamisch onderzoek uit te voeren, zie voor meer informatie onze folder Urodynamisch onderzoek in het folderblok op deze pagina. Dit onderzoek vind plaats op de poli urologie. Hiervoor wordt - in overleg met u - een nieuw afspraak gemaakt.
