Diabetes is de meest voorkomende chronische ziekte in Nederland. Ruim een miljoen Nederlanders hebben diabetes en daar komen elke week 1000 Nederlanders bij. Meneer Cammeraat (80) kreeg op 38-jarige leeftijd te horen dat hij diabetes type II heeft. Dat vond hij in het begin moeilijk maar sinds hij een insulinepomp heeft, is er voor hem veel veranderd.
"Ik merk er weinig van en kan gewoon alles doen wat ik wil. Doordat de OmniPod geen slangetjes nodig heeft, heb ik alle vrijheid in mijn dagelijks leven. Daarnaast helpt de persoonlijke en doelgerichte begeleiding in het Groene Hart Ziekenhuis mij om zo goed mogelijk met mijn diabetes om te gaan."
Toen meneer Cammeraat te horen kreeg dat hij diabetes had, wilde hij er eigenlijk niks van weten. "We hadden een eigen winkel waar het altijd druk was. De dokter vertelde ons direct dat je diabetes samen hebt, voor mijn vrouw en mij was dat dus een zware klap. Gelukkig hadden we al een heel gestructureerd leven doordat we een groot gezin en een eigen winkel hadden. Het was voor ons gebruikelijk om op vaste tijden te eten, maar die regelmaat werd nog belangrijker toen bij mij diabetes geconstateerd werd."
"Ik begon eerst met het slikken van tabletten, maar tijdens het gebruik hiervan moest ik erg op mijn dieet letten. Dit vroeg om veel discipline en regelmaat. In die tijd wilde ik ook absoluut niet over mijn ziekte praten. Ik voelde me goed en wilde er eigenlijk niet aan herinnerd worden, tot ik vier jaar later een herniaoperatie moest ondergaan. Sinds die operatie is mijn diabetes een stuk heftiger geworden. De arts raadde mij aan om insuline te gaan spuiten en te stoppen met de tabletten. Dit werkte goed maar de stabilisatie blijft moeilijk. Je kunt het zien als lopen op een balk: je kunt er zowel rechts als links van af vallen. Je suikerspiegel kan immers te hoog, maar ook te laag zijn."
Meneer Cammeraat komt gemiddeld vier keer per jaar in het ziekenhuis voor zijn diabetes. In 2007 is hij vanwege zijn verhuizing naar het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda gegaan. "De begeleiding vanuit het Groene Hart Ziekenhuis is heel fijn en persoonlijk. Ze zijn gefocust op je en nemen de tijd voor je. Mijn dokter, dokter Hoogma, stuurt enorm aan op eigen verantwoordelijkheid nemen."
Sinds 2011 is meneer Cammeraat overgestapt op een insulinepatchpomp zonder slang, de mylife OmniPod. "Ik had over de OmniPod gelezen in het Diabc Magazine en heb het ter sprake gebracht bij dokter Hoogma. In het begin werkte de OmniPod niet helemaal goed en overwoog ik om weer zelf insuline te gaan spuiten. Inmiddels functioneert de OmniPod gelukkig perfect." Ook op sociaal gebied ondervindt de heer Cammeraat positieve gevolgen van de insulinepomp: "Als we met vrienden of familie uit eten gaan, kan ik mijn insuline regelen via de pomp en hoef ik mezelf niet te prikken in het restaurant. Mensen denken soms zelfs dat ik met mijn mobiele telefoon bezig ben terwijl ik dan mijn insuline regel."
Meneer Cammeraat volgt de ontwikkelingen met betrekking tot diabetes op de voet. "Tegenwoordig bestaat er een apparaat dat je bloedsuikerspiegel kan meten door de huid heen. Daardoor hoef je dus niet te prikken. Ook heeft professor Bart Roep (LUMC) in een interessant onderzoek aangetoond dat de cellen in de alvleesklier niet dood zijn, maar dat ze eigenlijk aan het 'slapen' zijn. Een andere ontwikkeling is een kunstalvleesklier die automatisch de bloedsuiker regelt." Hij wijst lachend naar zijn OmniPod: "Ik heb eigenlijk ook een soort kunstalvleesklier, maar dan aan de buitenkant."