Palliatieve zorg wordt gegeven aan Patiënten wanneer er geen genezing meer mogelijk is. Denk hierbij aan ziektes als kanker, dementie en COPD. Met deze ziekten kun je nog weken, maanden of zelfs jaren leven, maar je weet wel dat je niet meer beter kunt worden. Het Palliatieve team in het Groene Hart Ziekenhuis richt zich op het behouden en soms zelfs verbeteren van de kwaliteit van leven. Eén van de patiënten die het team begeleidt is mevrouw Ten Brink.
In november 2021 stond het leven van mevrouw Ten Brink en haar gezin op zijn kop. ‘’Ik ging naar de huisarts vanwege een knobbeltje in mijn borst. Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis en niet veel later ontving ik het nieuws dat het kwaadaardig en uitgezaaid was.’’ De vooruitzichten waren niet goed, maar bijna twee jaar later gaat het, naar omstandigheden, goed met haar.
Mevrouw ten Brink merkte al snel dat ze behoefte had om met iemand te praten, iemand anders dan de oncoloog of casemanager. Ze wilde weten welke mogelijkheden er zijn bij de verschillende keuzes die ze moet maken. ”De keuzes die je moet maken zijn namelijk geen vinkjes die een arts zet, maar veel meer dan dat.” Mede door het boek Tussenland van Jannie Oskam, leerde ze palliatieve zorg kennen. Gelukkig bleek deze vorm van zorg beschikbaar in het Groene Hart Ziekenhuis en kwam mevrouw Ten Brink in contact met verpleegkundig consulente Selma.
Voor mevrouw Ten Brink beperkt dit zich niet tot de laatste fase van het leven. Waar oncologen zich voornamelijk richten op de medische kant, begeleidt het palliatieve team de mens achter de ziekte en hun naasten. “Selma is een fijne begeleider die mij eraan herinnert om in het nu te leven. We spreken regelmatig af om te praten over mijn angsten, zorgen en de zingeving van mijn leven. Ze komt ook bij mij thuis. Ze maakt dan kennis met hoe ik woon, met mijn man en kinderen.”
Als ik er over vertel krijg ik vaak de reactie dat mensen de hulp ook graag hadden willen hebben, daarom zet ik mij in om meer bekendheid te geven aan deze vorm van zorg
Het palliatief team is er niet alleen voor de patiënt, ook voor het gezin biedt het hulp. “Mijn man en mijn dochter hebben met Selma gesproken over de vragen en gevoelens die zij hebben over de situatie waarin we zitten.” Mevrouw Ten Brink denkt ook na over wanneer zij komt te overlijden. “Het is dan fijn om te weten dat ik goed over mijn keuzes heb nagedacht en dat mijn gezin voor nazorg terecht kan bij het Palliatief team.“ De begeleiding en hulp die het team biedt is niet altijd bekend bij patiënten en hun naasten. “Als ik er over vertel krijg ik vaak de reactie dat mensen de hulp ook graag hadden willen hebben, daarom zet ik mij in om meer bekendheid te geven aan deze vorm van zorg.”
Met haar verhaal wil mevrouw Ten Brink de waarde van palliatieve zorg benadrukken. Men denkt vaak dat palliatieve zorg alleen tijdens het laatste stadium van ziekte fijn is, maar in alle stadia is het van waarde: ‘’De hulp die je in eerste instantie van een oncoloog ontvangt gaat uiteindelijk over naar een spreekuur bij de huisarts. Door het vroegtijdig inzetten van palliatieve zorg ontstaat er een goede band met de verpleegkundig consulent, waardoor zij mij ook in de laatste fase goed kan bijstaan. Zo ontstaat er continuïteit van zorg. Zij vormt dan de brug tussen ziekenhuiszorg en zorg thuis en dat is voor mij heel belangrijk.’’
